ԱՆԿԱՐՈՂՈՒԹԻՒՆ ԱՆԿԱՐՈՒԹԻՒՆ Անկարողն գոլ. անզօրն լինել. տկարութիւն. չկարելն. ἁδυναμία, οὑκ ἱσχεῖν. impotentia, non posse. չկրնալն, չատիկելն. գատըր օլմամասը. գուպրեթսիզլիք. զայիֆլիք.
Ոչ բնութեանն անկարողութիւն դնեմք իբր յանբան կենդանիսն. (Շ. ՟ա. յհ. ՟Խ՟Թ։)
Կամքդ հալածի յանկարողութենէդ քո. (Ճ. ՟Ա.։)
Չի՛ք քո անկարութիւն, այլ՝ ամենեւին զօրութիւն. (Զար. ՟Հ՟Գ։)
Եթէ անկարութեան էր աղօթքն, ոչ անզօր միայն էր, այլեւ անգէտ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 18։)
Եւ թէ անկարութիւն է, ապա չիք մեղադրութիւն. (Շ. յկ. ՟Խ՟Դ։)
Եւ ոչ խուն ինչ ընդ մէջ անկարութեանցն ձեզ երեւի անկեալ տարակոյս. (Պիտ.։)
Իբր յն. ἁδύνατον. impossibile. անկարելի. անհնար. անհնարին.
Եթէ անկարողութիւն է անցանել բաժակին. (ՃՃ.։)
Աստուածութեանն՝ ոչինչ անկարութիւն է։ Բուռն հարկանել անկարութիւն է. (Փիլ. լին. եւ Փիլ. այլաբ.։)
ԶԱստուած իմանալ դժուարին է, բայց ճառել՝ անկարութիւն. (Առ որս. ՟Է։)
Անկարութիւն է (Աստուծոյ) ընդունակ լինել չարին։ Ո՛չ ինչ ի պատշաճիցն անկարութիւն (է) առ ի յԱստուծոյ. (Սահմ. ՟Ժ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անկարողութիւն | անկարողութիւնք |
| accusatif | անկարողութիւն | անկարողութիւնս |
| génitif | անկարողութեան | անկարողութեանց |
| locatif | անկարողութեան | անկարողութիւնս |
| datif | անկարողութեան | անկարողութեանց |
| ablatif | անկարողութենէ | անկարողութեանց |
| instrumental | անկարողութեամբ | անկարողութեամբք |